W cokolwiek umysł ludzki wierzy, ...

 Nie ma nic bardziej tragicznego niż żebranie o gest, o uśmiech od ukochanej Istoty. Przy tej tragiczności blednie wielka inna tragiczność, tragiczność cielesnego kalectwa, tragiczność duchowego kalectwa... wielka tragiczność blednie przy tragiczności żebrania o miłość.

 Istota cierpienia jest nie do poznania, chociaż jest nam wszystkim wspólna.

 Ten poniża, drugiego człowieka, kto chce go sprowadzić do swojego poziomu.

 Ani ludzi, ani świata nie widzimy takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi widzieć się nauczyliśmy.

 Uśmiech człowieka - to źrenica jego duszy.

 Samotność każdego z nas dobija ale przyzwyczaić sie do niej i żyć z nia wtedy oczami piekny świat dostrzegasz 

 Gaśniesz, bo wszystko ukrywasz, swoje emocje, problemy, swoją historię. Nie wiesz, kim jesteś, więc budujesz, nie czerpiąc z siebie.

 Trudności w twoim życiu nie przychodzą po to, by cię zniszczyć, ale by odkryć twój potencjał i możliwości.

 Dlaczego nie miałbym mówić tego, co myślę?
Dlaczego mam ukrywać swoje uczucia,
uśmiechać się i mówić
dokładnie takie same rzeczy, jak wszyscy.

 Okazuje się, że jestem taki jak wszyscy ludzie – widzę świat nie takim jaki jest, lecz jakim chciałbym go widzieć.