Ludzie, którzy naprawdę przygotowują przyszłość, ...

 Ona nie potrafiła zostać, ja nie potrafiłem jej zatrzymać, obydwoje byliśmy równo porąbani
i dźwigaliśmy nadbagaż przeszłości.

 Z ludźmi jest tak jak z zegarkami! Najważniejsze jest to, co mają w środku.

 Większość ludzi porusza się na drodze złotego środka, a potem dziwią się wszyscy, że jest ona tak zatłoczona.

 Jest wątpliwe, czy na przestrzeni ostatniego tysiąclecia zaszły jakieś istotne zmiany w człowieku, w zamian jednak zdobył on w tym okresie niespotykaną dotąd władzę nad otaczającą go przyrodą. Władza ta nie wynika jednak z rozwoju indywidualnego i biologicznego, lecz społecznego.

 Człowiek zupełnie nie tknięty szałem nie wejdzie do świątyni muz.

 Człowiek wzbija się ponad rzeczy ziemskie dwoma skrzydłami: prostotą i czystością.

 Społeczeństwo musi koniecznie dowartościować znaczenie pracy i na nowo "wytarować" stosunek między człowiekiem a pracą. Czyż kryzys pracy z jego bólami porodowymi nie jest przypadkiem wołaniem o człowieka jutra?

 Nigdy nie pozwól swoim uszom uwierzyć w to, czego nie widziały twoje oczy.

 W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to, co Cię otacza i już nie potrafisz zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuje Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.

 Najprawdziwszym złem
na świecie są czyny człowieka.