Nieznajomy wróg jakiś miesza ludzkie rzeczy.

 Człowieka, która czyta poezjo, jest trudniej złamać niż tego, który jej nie czyta.

 Istota cierpienia jest nie do poznania, chociaż jest nam wszystkim wspólna.

 Poszukiwacz prawdy, jak poszukiwacz złota, mieszka w namiocie głodny i obdarty, musi przekopać góry piasku, zanim znajdzie grudkę cennego kruszcu,
a często nie znajdzie go wcale.

 Że dwoje ludzi potrafią żyć razem, jest jednym z największych cudów. W większości jednak nie potrafią, co zresztą jest zamaskowane tym, że również nie potrafią żyć osobno.

 Nic tak człowieka nie prześladuje, jak słowa, których nie wypowiedział.

 Czasem zdarza się, że człowiek
Najcnotliwszy – szewcem trąci,
Podczas kiedy duch służalczy
Ambrą pachnie i lawendą.
Są dziewicze czyste dusze,
A czuć od nich szare mydło,
Gdy występek się częstokroć
Różanemi wody myje.

 Pamiętam. Pamiętam wszystko.
I to boli mnie najbardziej.

 Nasz charakter jest wynikiem naszego prowadzenia się.

 Wyzwolić człowieka w Polaku.