W obliczu niebezpieczeństwa ciało traci ...
W obliczu niebezpieczeństwa ciało traci swą wartość i zarazem znika jego kult. Człowiek przestaje interesować się sobą. Ważne jest tylko to, czemu służy.
Nic tak nie niszczy człowieka od środka, jak udawanie, że wszystko jest dobrze.
Od pierwszego człowieka do końca czasów jest i pozostanie słowo jedynym narzędziem, które pozwala ludziom wymieniać marzenia i tajemnice.
Nie należy przebywać z ludźmi, którzy psują nam charakter.
Wszyscy od czasu do czasu bywamy
niemili. Wszyscy robimy rzeczy, które
bardzo chcielibyśmy cofnąć. Te żale
stają się częścią tego, kim jesteśmy, wraz
ze wszystkim innym. Jeśli ktoś próbuje to
zmienić, to tak, jakby chciał gonić chmury.
Jedną z najodważniejszych decyzji, jaką kiedykolwiek podejmiesz, będzie odrzucenie wszystkiego, co rani twoje serce i duszę.
Ludzie się dziwią, jak im się ofiarowuje jaką rzecz, a nigdy jeśli daruje się czas.
Ludzie, zauważyłem, lubią takie myśli, które nie zmuszają do myślenia.
Mało jest osób, które potrafią ważyć winy bliźnich, nie dokładając na szalę swego palca.
Ani ludzi, ani świata nie widzimy takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi widzieć się nauczyliśmy.
Prawdziwą tragedią człowiekanajczęściej nie jest niemożność dopięcia celu,ale rozczarowanie, którego doznaje po osiągnięciutego, czego pragnął.taki wybór celów, aby nie utrąciły one swej wartości,z chwilą gdy zostały osiągnięte.