Wszyscy, którzy jedno robią, a ...

 Człowiek musiał popsuć trochę swoją naturę, bo nie rodzi się wilkiem, a jest wilkiem.

 Dawać - nie pytając, co z tego będzie; dawać - nie licząc, co się daje.

 Bezczynność ze wszystkiego najgorsza, bo zmartwienie człowieka trawi jako choroba.

 Człowiek, który nie boi się prawdy, nie musi wcale lękać się kłamstwa.

 Nie możesz być mimozą, gdzie nie trzeba, nie możesz okazać słabości, gdy trzeba pokazywać pazury.

 Ludzie są bezradni wobec losu, są ofiarami czasu. I własnych uczuć...

 Lubimy ludzi, którzy bez wahania mówią to, co myślą, pod warunkiem, że myślą to samo, co my.

 Być człowiekiem, to w istocie być odpowiedzialnym. To znać wstyd
w obliczu nędzy, chociaż ona nie wydaje się od nas zależna. To być dumnym ze zwycięstwa, które
odnieśli nasi towarzysze. To
kładąc swą cegłę czuć, że się
bierze udział w budowie świata.

 Ludzie mają tę wadę, że wszyscy
chcą budować, a nikt nie chce zająć się utrzymaniem porządku i remontem.

 Człowiek instynktownie unika nieprzyjemności, wiesz, stara się omijać je szerokim łukiem.