Zawsze istnieje człowiek bardziej cierpiący ...

 Czas to nie droga szybkiego ruchu pomiędzy kołyską
a grobem; czas – to miejsce na zaparkowanie pod słońcem.

 Zauważam, że im jestem starszy, tym mniej
lubię mówić. Zwłaszcza że ludzie dużo mówią,
ale nie rozmawiają, nie wymieniają myśli, tylko
paplają. To męczące. I nie spotykają się ze sobą,
tylko powtarzają: "Dobra, to jesteśmy w kontakcie".
Każdy jest gdzieś w sobie. Wymieniają komunikaty.

 Przytulanie to taka witamina, której
czasami wszyscy potrzebujemy...

 Słowa obcych ludzi ranią wystarczająco
mocno, ale słowa tych, którym ufamy, są najgorsze.

 Gdzież można czuć się lepiej jak w kółku swej rodziny?

 Im człowiek jest bogatszy w osądy, tym uboższy w przesądy.

 Wielkość pracy zawodowej polegać możeprzede wszystkim na tym, że łączy ludzi.

 W dzisiejszym świecie trudno być dobrym.
Wszyscy czekają na nasze błędy. To
przecież najlepiej się sprzedaje.

 Mów szczerze. To mój ulubiony rodzaj rozmowy.

 A jak wyjdzie śmiesznie? Ludzie się pośmieją i koniec. Wielkość nie boi się śmieszności.