Kapłan jest człowiekiem żyjącym samotnie ...
Kapłan jest człowiekiem żyjącym samotnie po to, aby inni nie byli samotni.
Ciągle mamy nadzieję – i we wszystkich sprawach lepiej mieć nadzieję niż ją stracić.
Dopóki człowiek zdolny jest do samoodnowy, dopóty jest żyjącym stworzeniem.
Wszystkie książki historyczne, które nie zawierają kłamstw, są krańcowo nudne.
Tak naprawdę wszyscy potrzebujemy towarzystwa. Bycie samotnym wilkiem już wyszło z mody.
Serce ludzkie nie pyta nikogo o radę, a każdy mu ją daje; ono nie słucha żadnych praw, a podlega najliczniejszym.
Jasno sobie powiedzmy, że wszyscy ludzie pragną swobody i nienawidzą niewolnictwa, powtórzmy ten truizm jeszcze raz,
wbijmy sobie w głowę, że będą pierwszego pragnęli, że będą drugiego nienawidzili, że nie zmieni się to nigdy, bo nie może
Gdy bieda wciąż trwa, nie ma prawdziwej wolności.
Błogosławieni ci, którzy nie mając nic do powiedzenia, nie oblekają tego faktu w słowa.
Najmniejsza zmiana w jednym człowieku może wywołać wielkie fale w jego przyszłości, a czasem cała przyszłość ludzkości może się odmienić z powodu drobnej decyzji jednej osoby w maluteńkim zakątku świata.
Największym urokiem świata jest urok drugiego człowieka.