Dobro rodzi się wtedy, gdy ...
Dobro rodzi się wtedy, gdy ludzie zapominają o sobie.
...Człowiek od zawsze stanowił zagadkę dla filozofów. Każdy z nas jest baśnią zaklętą w swoim własnym obrazie. Oby wszystkie miały szczęśliwe zakończenie...
Kiedy ma się paskudną gębę, narzekanie na lustro jest zajęciem zupełnie jałowym.
Odrobina dobra okazana drugiemu człowiekowi
lepsza jest niż cała miłość do ludzkości.
Mózg człowieka to unerwiony wszechświat.
Nie jest nieszczęściem, jeśli ludzie będą cię chwalić za twoje uczynki.
Kiepscy intelektualiści lubią być irracjonalni.
Człowiek istota nieznana.
Kiedy widzimy ciągle tych samych ludzi (…)
stają się oni w końcu częścią naszego życia.
A skoro są już częścią naszego życia, to chcą
je zmieniać. Jeśli nie stajemy się tacy, jak tego oczekiwali, są niezadowoleni. Ponieważ ludziom wydaje się, że wiedzą dokładnie jak powinno wyglądać nasze życie. Natomiast nikt nie wie, w jaki sposób powinien przeżyć własne życie.
Dobro rodzi się wtedy, gdy ludzie zapominają o sobie.
Nasze smutki są radościami naszych wrogów