Gdy ludzie przestają się znać, ...
Gdy ludzie przestają się znać, widocznie za dobrze się poznali.
Ten, kto mówi kłamstwo, nie uświadamia sobie, jak wielkiego zadania się podejmuje, bo będzie musiał wymyślić jeszcze dwadzieścia innych kłamstw, żeby podtrzymać to jedno.
Znieść, co każe konieczność, to mądrego rada;śmieszny to człek, co sobie sam cierpień dokłada.
Myśl ludzka jest jak mucha: siada na wszystkim.
By się zbliżyć do drugiego człowieka, trzeba oderwać się od siebie.
Ludzie niechętnie wyzbywają się wad: wolą je równoważyć zaletami.
Mówią, że najpiękniejszy uśmiech
ma ten, który wiele wycierpiał.
Gdy człowiek krytykuje cudze utwory, czuje się jak generał.
Jest nam dobrze. Chyba dobrze. Chyba nam.
"Zło to zło, Stregoborze. Mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno, proporcje są umowne a granice zatarte. Nie jestem świątobliwym pustelnikiem, nie samo dobro czyniłem w życiu. Ale jeżeli mam wybierać pomiędzy jednym złem a drugim, to wolę nie wybierać wcale."
- Każdego skreślasz od razu.
Nie wszyscy moją być tacy jak ty. - Wiem, ale to ich problem.