[...] wszyscy wrażliwi ludzie cierpią. To jest nieuchronne.

 Rzetelny znawca ludzi powinien przede wszystkim pamiętać o tym, że ludzi znać niepodobna.

 Życie człowieka ma kolor jego wyobraźni.

 Niektórym ludziom, aż się chce przybić piątkę!
W twarz...
Krzesłem...

 Do ludzi nigdy nie trafia, co im się mówi, muszą odkrywać to sami.

 Człowiek nie ma prawa sądzić innego człowieka i nie może brać prawa w swoje ręce.

 Niebo leczy, a lekarz bierze honoraria.

 – Po co ci był ten rewolwer? – spytał.
– Abym mógł ufać ludziom.

 Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez. I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.

 Z chwilą, gdy nienawidzimy jakiegoś
człowieka, nienawidzimy w jego obrazie
czegoś, co tkwi w nas samych. Nie oburza
nas bowiem coś, czego w nas samych nie ma.

 Najlepiej człowiek prosi, kiedy dziękuje.