[...] wszyscy wrażliwi ludzie cierpią. To jest nieuchronne.

 Świat jest mały, ostatecznie wszyscy kiedyś spotkamy się w łóżku.

 Człowiek to dziwne stworzenie, zawieszone między zwierzęciem i nadzieją.

 Nie okłamuj kogoś, kto ci zaufał i nie ufaj komuś, kto cię okłamał.

 Jeśli od czasu do
czasu nie narobisz sobie wrogów, oznacza to, że jesteś tchórzem - albo jeszcze gorzej.

 Gdy człowiek ma przed sobą kilka dróg, gdy męczy się i waha i nie wie, którą wybrać – niech wybiera drogę honoru, ta zawsze będzie właściwsza.

 Ludzie złotego serca! Sprzedawajcie je drogo.

 Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez.
I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.

 Nigdy nie odwołuj się do lepszej natury człowieka – być może wcale jej nie ma. Zawsze podkreślaj, że masz na względzie jego interes.

 Być człowiekiem, to w istocie być odpowiedzialnym. To znać wstyd
w obliczu nędzy, chociaż ona nie wydaje się od nas zależna. To być dumnym ze zwycięstwa, które
odnieśli nasi towarzysze. To
kładąc swą cegłę czuć, że się
bierze udział w budowie świata.

 Zgięte kolana i złożone puste ręce są pierwotnymi gestami wolnego człowieka.