Pozostać człowiekiem też nie jest łatwo.
Z czasem człowiek uczy się mieć po prostu wyje*ane.
Każdy może tworzyć byle co i ma prawo być z tego zadowolonym, byle by nie był w swej pracy szczerym i znalazł kogoś, który równie kłamliwie będzie to podziwiał.
Ludzie chętnie wierzą w to, czego pragną.
Pasterze, marynarze czy kupcy znają zawsze takie miasto, w którym żyje ktoś, kto sprawia, że pewnego dnia zapominają o urokach beztroskiego wędrowania po świecie.
Nie otwieraj swego serca każdemu człowiekowi, abyś nie usunął od siebie szczęścia.
Wady będą, dopóki będą ludzie.
Nieznajomy wróg jakiś miesza ludzkie rzeczy.
Człowiek, napotkawszy
przeszkodę, której nie może
zniszczyć - zaczyna niszczyć samego siebie.
Człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii.
