
W chwilach, gdy człowiek potrzebuje obecności drugiej osoby zazwyczaj pozostaje ...
W chwilach, gdy człowiek potrzebuje obecności drugiej osoby zazwyczaj pozostaje sam.
Wiele problemów by znikło, gdyby
ludzie nauczyli się mówić jeden z
drugim, a nie jeden o drugim.
Odwróć me oczy, by nie widziały tego, co nic niewarte;
zachowaj mnie przy życiu na twojej drodze.
Jest wątpliwe, czy na przestrzeni ostatniego tysiąclecia zaszły jakieś istotne zmiany w człowieku, w zamian jednak zdobył on w tym okresie niespotykaną dotąd władzę nad otaczającą go przyrodą. Władza ta nie wynika jednak z rozwoju indywidualnego i biologicznego, lecz społecznego.
Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko.
Ludzka wolność ludzi polega zaledwie na tym, że człowiek zna swoje pragnienia, nie zna natomiast przyczyn, które je wywołują.
Nic tak nie niszczy człowieka od środka, jak udawanie, że wszystko jest dobrze.
Jednostka gubi się w gąszczu wieżowców, pomiędzy sznurami kolorowych samochodów, bezustannie natrafia na swoje odbicie: przegląda się w gładkich karoseriach, szklanych witrynach, spotyka swój schematyczny obraz w płachtach plakatów
i świetlnych reklamach.
Ludzkość kroczy stale naprzód, jednak człowiek pozostaje ten sam.
Możesz być dużą częścią czyjegoś życia i nawet o tym nie wiedzieć.
Ludzie budują za dużo murów, a za mało mostów.