Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie.
(...) nudzą się jedynie ludzie nudni. Muszą się stale podkręcać, żeby czuć, że żyją.
Każdy człowiek może umierać jako bogacz, jeśli zdecyduje się żyć jak biedak.
Tylko wiedza może rządzić człowiekiem.
Kiedy umysł rozważa kilka rzeczy naraz, zwykle traci wszystkie wątki i do niczego nie dochodzi.
Tak łatwo zapominamy, że wszystko może się zatrzymać w jednej chwili.
Mam taki charakter, który czasem łatwo skrzywdzić i choć nie widać ran, na pewno pozostaną blizny.
Nie jest chrześcijaninem ten, kto nie poda ręki drugiemu.
Wiersz jest jak twarz ludzka –
jest jednocześnie przedmiotem,
dającym się zmierzyć, opisać, skatalogować, i apelem.
Apelu można wysłuchać,
albo można go zignorować,
lecz trudno ograniczyć się do mierzenia go metrem. Trudno mierzyć wysokość płomienia przy pomocy szkolnej linijki.
Nie mogę jeszcze umrzeć, doktorze. Jeszcze nie teraz. Mam coś do zrobienia. Później będę miał całe życie na to, żeby umierać.
