...Człowiek stanowi zlepek dwóch cech. Tylko dwóch. To wielki apetyt na spełnianie swoich pragnień i mizerną wolę. Smutne...
Świat to społeczeństwo rodzaju ludzkiego.
Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się dlań wtedy, gdy zapominając o sobie zacznie żyć dla bliźnich.
Nie ma grzechu, w którym nie byłoby przewinienia przeciw bliźniemu.
- No i tak się zdarzyło, że zakochałem się w niej dokładnie wtedy, gdy ona odkochała się we mnie. Niezła ironia losu, co nie?
- To nazywasz ironią losu? Ja dostałem wpierdol na ulicy Sympatycznej.
Dobrych ludzi nikt nie zapomina.
Kto czyta książki, żyje podwójnie.
Nowego kłamstwa słucha się chętniej niż starej prawdy.
Człowiek jest w stanie przyzwyczaić się do wielu rzeczy, ale nigdy nie przyzwyczai się do samotności...
Cóż jest człowiek, że pamiętasz o nim, syn człowieczy, że go nawiedzasz?
