Dobrze jest ufać. Nie ufać jeszcze lepiej.

 Mądrym jest ten, który wie, kiedy zachować spokój.

 Nie wolno tracić nadziei, dopóki człowiek żyje z człowiekiem.

 Człowiek jest odpowiedzialny nie tylko za uczucia, które ma dla innych, ale i za te, które w innych budzi.

 Zamiast rozmyślać o tym, by być kimś innym, zacznij być dumny z tego, kim jesteś. Nigdy nie wiesz, kto patrzy na Ciebie marząc, by być Tobą.

 Ludzie zawsze sprawiają nam zawód
i niemądrze jest oczekiwać od nich zbyt wiele.

 W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to, co Cię otacza i już nie potrafisz zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuje Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.

 Gdy człowiek ma przed sobą kilka dróg, gdy męczy się i waha i nie wie, którą wybrać – niech wybiera drogę honoru, ta zawsze będzie właściwsza.

 Pociechy udziela niebo. Od ludzi oczekuje się pomocy.

 Nie ma lepszego sposobu pobudzania dobroci w ludziach, niż traktować ich tak, jakby już byli dobrymi.

 Człowiekowi szkodzi, kiedy jest zniewolony, ale też jeśli ma za wiele wolności.