Dzieci są skrzydłami człowieka.
Skończyły się polowania na czarownice; teraz czarownice polują na ludzi.
Dziwna bowiem jest natura ludzka; im mniej sami mamy skłonności do męczeństwa, tym natarczywiej żądamy go od innych.
To ciekawe, jak wiele rzeczy człowiek potrafi powiedzieć, kiedy nie chce milczeć.
Niebezpieczni są ci, którzy przytakują na wszystko i wszystkim,albo po prostu wolą przemilczeć,po to by przypodobać się innym. Niby to gada, przytakuje , dodaje , uśmiecha, a wszystko z premedytacją .Tych powinniśmy się strzec, nigdy nie wiemy co tak naprawdę myślą , a póżniej zrobią.
Kto się złym czuje, tego zarzut wzruszy;
Cienia się swego boi hipokryta,
Gdy go wewnętrzne przeświadczenie głuszy;
Ubezpieczona w niewinności swojej,
Prawdziwa cnota krytyk się nie boi.
Wiersz jest jak twarz ludzka –
jest jednocześnie przedmiotem,
dającym się zmierzyć, opisać, skatalogować, i apelem.
Apelu można wysłuchać,
albo można go zignorować,
lecz trudno ograniczyć się do mierzenia go metrem. Trudno mierzyć wysokość płomienia przy pomocy szkolnej linijki.
Podobno kiedy człowiek się z czymś już całkowicie pogodzi i niczego od losu już się nie spodziewa, to wtedy to, o czym marzył, dostaje.
Tego gatunku ludziom nic się nie grozi, nim nie spełnią swego zadania.
...W każdej porażce człowieka
pocieszającym jest fakt że niżej niż na twarz
upaść nie można...
