Jak pchły skaczą myśli z człowieka na człowieka. Ale nie każdego gryzą.
Człowiek nie jest w Nieskończoności jedyną istotą obdarzoną rozumem.
Wiersz jest jak twarz ludzka –
jest jednocześnie przedmiotem,
dającym się zmierzyć, opisać, skatalogować, i apelem.
Apelu można wysłuchać,
albo można go zignorować,
lecz trudno ograniczyć się do mierzenia go metrem. Trudno mierzyć wysokość płomienia przy pomocy szkolnej linijki.
Człowiek to dziwne stworzenie, zawieszone między zwierzęciem i nadzieją.
Kompromis z losem... o, stara to droga!Prawie tak stara jak sam ród człowieczy.
Stary człowiek to sąsiad śmierci.
Nie chcę jej przeszkadzać, zwłaszcza teraz, kiedy jestem zacierającym się wspomnieniem. Im prędzej zniknę, tym będzie lepiej dla wszystkich. Ale tęsknię za nią. Dopiero tutaj zrozumiałem.
Ludzie zapomną o tym, co powiedziałeś, ludzie zapomną
o tym, czego dokonałeś, ale ludzie nigdy nie zapomną tego,
jak dzięki tobie się czuli.
Nie można być wielkim człowiekiem tanim kosztem.
Jestem przede wszystkim człowiekiem, takim samym jak Ty.
