To straszne pozbawić człowieka złudzeń, w które zabrnąłza daleko.

 Powiedz komuś w twarz co ci się w nim nie podoba, a usłyszysz jaki naprawdę jesteś.

 Stanę się zgorzkniały i stracę zaufanie do ludzi, bo zawiódł mnie jeden człowiek. Będę ział nienawiścią do tych, co odnaleźli swoje skarby,
bo ja sam nie dotarłem do mojego. I zawsze
będę dbał tylko o tę odrobinę, którą posiadam,
bo jestem za maluczki by mieć cały świat.

 Gdyby ludzie myśleli o tym, co mówią, to nie mówiliby tego, co myślą.

 Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

 Najbardziej pragniemy tego, co nam umyka.

 Bogactwo człowieka mierzy się rzeczami, z których on spokojnym sercem rezygnuje.

 Dla innych jesteś zwykłym człowiekiem, którego mija się na ulicy. Dla mnie jesteś miłością, radością, całym moim światem i nadzieją na lepsze jutro.

 To straszne urodzić się bez wyobraźni. Ciekawe, czy to leczą?

 Dlaczego nie miałbym mówić tego, co myślę?
Dlaczego mam ukrywać swoje uczucia,
uśmiechać się i mówić
dokładnie takie same rzeczy, jak wszyscy.

 Jak długo z ziarna wyrabia się alkohol, tak długo kwitnąć będą rabunki.