Dotykanie człowieka jest czymś wspaniałym.

 W obliczu niebezpieczeństwa ciało traci swą wartość i zarazem znika jego kult. Człowiek przestaje interesować się sobą. Ważne jest tylko to, czemu służy.

 Prócz świata największą zagadką dla człowieka jest drugi człowiek.

 Nie mogę jeszcze umrzeć, doktorze. Jeszcze nie teraz. Mam coś do zrobienia. Później będę miał całe życie na to, żeby umierać.

 To ciekawe, jak wiele rzeczy człowiek potrafi powiedzieć, kiedy nie chce milczeć.

 Człowiek jest jedynym zwierzęciem, które robi interesy. Czy widział kto, by pies wymieniał kości z drugim psem?

 Wartość człowieka poznajemy niezawodnie po tym, jak on umie spędzać czas wolny.

 Nie chodź na rynek, wejdź w siebie, we wnętrzu człowieka mieszka prawda.

 Błogosławieni, którzy potrafią

śmiać się z własnej głupoty,

albowiem będą mieć ubaw do końca.

 Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.

 Lubię to uczucie kiedy wiem, że ktoś kłamie i słucham tych bzdur dla rozrywki.