Jeżeli ktoś Cię mocno zranił, a Ty dałaś tej osobie drugą, trzecią, czwartą... szansę, urwał Wam się kontakt, a ta osoba po dość długim czasie przypomniała sobie o Tobie - daj spokój. Nie odpisuj, nie odbieraj, nic na tą osobę nie mów złego - przecież kiedyś była dla Ciebie najważniejsza, trochę szacunku (...) a w momencie przypadkowego spotkania, uśmiechnij się, pomachaj, bądź miły i nic więcej.

 Pozwól innym wieść małe życie, ale nie sobie.
Pozwól innym kłócić sie o nieistotne szczegóły,
ale nie sobie. Pozwól innym płakać z byle
powodu, ale nie sobie. Pozwól innym zostawić
swoją przyszłość w czyichś rękach, ale nie sobie.

 Wszystkie książki historyczne, które nie zawierają kłamstw, są krańcowo nudne.

 Człowiek może udźwignąć dużo uczuć
na swoich barkach, ogromne ilości, tak nieproporcjonalne jak ogromne liście, które mrówki noszą na swoich chudych ciałkach.

 Lepiej zabić przeszłość niż człowieka.

 Kiedy ktoś ustami wypowiada
kłamstwa, często prawdę mówi oczami.

 Bezczynność ze wszystkiego najgorsza, bo zmartwienie człowieka trawi jako choroba.

 Człowiek, napotkawszy
przeszkodę, której nie może
zniszczyć - zaczyna niszczyć samego siebie.

 Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego, że mają aż nazbyt wiele.

 Aby zapanować nad człowiekiem, trzeba sprawić, by zaczął się bać.