Nie można zagrać „Pieśni Wolności” przy pomocy instrumentu przemocy.

 Telewizja w towarzystwie jest dziełem zbiorowym ludzi milczących.

 W umieraniu najstraszniejsze wydaje mi się to, że człowiek jest zdany tylko na siebie.

 Świat wypadł mi z moich rąk.
Jakoś tak nie jest mi nawet żal.

 Idę swoją drogą, a ludzie niech mówią, co chcą.

 Czyż człowiek nie jest tylko kwiatem uniesionym przez wiatr?

 Kiedy ludzie są tego samego zdania co ja, mam zawsze wrażenie, że się pomyliłem.

 Zaufanie to odwaga, wierność to siła.

 Nie można rozmawiać serio z ludźmi nie mającymi poczucia humoru.

 Kolejność poznawania rzeczy stanowi ostatecznie o indywidualności człowieka.

 Wariaci i dzieci zawsze mówią prawdę.