Człowiek ma dar kochania, lecz także dar cierpienia.

 To straszne pozbawić człowieka złudzeń, w które zabrnąłza daleko.

 Tak jak but zmienia kształt przez nogę,tak też duchowe pragnieniazmieniają życie człowieka.

 Szacunek to droga, która biegnie w dwie strony.
Żeby zdobyć szacunek trzeba okazać szacunek.

 Tylko człowiek który ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może wyrazi się On czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał. Reasumując - Zrań mnie prawdą ale nigdy nie pocieszaj mnie kłamstwem.

 - Ale miałeś iść na północ.
- Północ czy południe, to zależy,
w którą stronę odwrócisz głowę.
Wydaje mi się nawet, że im bardziej idziesz na północ, tym większe szanse, że wylądujesz na południu.

 Człowiek ukuwa sobie maksymy, żeby zapełnić dziury we własnym charakterze.

 Człowiek o miernej inteligencji jest zawsze przesadnie poważny, nie śmieje się, nie żartuje, nie potrafi się cieszyć byle czym.

 Ile pochlebstw potrzebuje człowiek, aby stać się lepszym? Mówi mu się, jaki mógłby być, i już znajduje w sobie upodobanie.

 Uśmiech człowieka - to źrenica jego duszy.

 Wielkości cierpienia nie stanowi liczba cierpiących.