Skórka jabłka jest złoto-malinowa, lecz w środku, w miąższu, tkwi robak.
Wbrew pozorom to robak, a nie skórka jabłka stanowi dowód, że owoc dojrzał. Złota skórka niekiedy kryje kwaśny owoc, robak zaś ciągnie tylko do słodyczy. Nie myśl, że robaczywe jabłko jest niezdatne do jedzenia. Robak je tylko napoczął, właśnie dlatego, że jest soczyste i słodki.
Robak żyje dzięki temu. Nikt go nie lubi, a przecież on chce tylko żyć.
Człowiek się nie zmienia. Tylko ma humory.
Gdy człowiek krytykuje cudze utwory, czuje się jak generał.
Ludziom można dawać szansę, kilka szans, sto, dwieście. Ale przychodzi moment, kiedy wyczerpują się baterie. Padają akumulatory wiary, że coś się zmieni na lepsze. Wtedy dojrzewamy do tego, że kolejna szansa nie zmieni biegu rzeki, nie przemówi do serca.
Tego gatunku ludziom nic się nie grozi, nim nie spełnią swego zadania.
Dom jest tam, gdzie
chcą, żebyś został dłużej.
Byliby doskonali lecz wad im zabrakło.
Samotność jest czasem
drogą, która pozwala osiągnąć
wewnętrzny spokój.
Głupiec jest kontent z siebie; gdyby przestał być kontent, przestałby być głupcem.
Czym w końcu jest kłamstwo? Prawdą w masce.
Czarodziejskim kluczem do bram mądrości nie jest refleksja, lecz modlitwa.
