Człowiek, który zawsze chce być dowcipny, najczęściej bywa śmieszny.

 To właśnie robią ludzie
w tym chaotycznym świecie, świecie wolności i wyboru: odchodzą, kiedy chcą.

 Nie boję się wcale tych grubych i długowłosych ludzi. Boję się raczej tych innych, bladych i wysmukłych.

 Trudno przytulić kogoś nieprawidłowo.

 Nigdy nie będzie postępowym coś, co nie wyrasta z ludzkiej wolności i moralnego współdziałania.

 Człowiek jest wolny, kiedy niczego się nie boi ani niczego nie oczekuje.

 Po co mieszkanie, jeśli tylko jeden człowiek ma się cieszyć jego ciepłem?

 Zabawne, że prawie zawsze
mamy czas, by wciąż i wciąż
poprawiać swoje błędy.

 Przestanę złem odpowiadać na zło.
Świat stanie się nieco mniej parszywy.

 Ludzi coraz więcej,
a człowieka coraz mniej.

 Są tylko dwie klasy ludzi:ci, którzy stale dzielą ludzi na dwie klasy,i ci, którzy tego nie robią.