Człowiek świeżo wyrwany z objęć śmiertelnego zagrożenia i stanu napięcia, ...

 Człowiek, na którym pochlebstwo robi wrażenie jest człowiekiem bezbronnym.

 Człowiekowi szkodzi, kiedy jest zniewolony, ale też jeśli ma za wiele wolności.

 Kiedy inni oczekują od nas, że staniemy się takimi, jakimi oni chcą żebyśmy byli, zmuszają nas do zniszczenia tego, kim naprawdę jesteśmy. To dosyć subtelny rodzaj morderstwa.

 Nie jest nieszczęściem, jeśli ludzie będą cię chwalić za twoje uczynki.

 Język zawsze nas zdradza; mówi prawdę,
kiedy chcemy skłamać i rozpływa się w bezkształcie
wtedy, kiedy najbardziej zależy nam na precyzji.

 Najprawdziwszym złem
na świecie są czyny człowieka.

 Jeżeli budujesz jakiekolwiek relacje z ludźmi, czy to przyjaźń, miłość, czy cokolwiek innego, nie ignoruj. Rozmowa nawet najtrudniejsza jest lepsza niż cisza, która nie wiadomo co znaczy. Czasami nie ważne jak cierpliwy potrafisz być, jeśli nie wiesz co się dzieje, to czujesz się niepewnie... Czasami brak słów jest gorszy niż najgorsze słowo.

 Wtedy pycha człowieka będzie poniżona, a upokorzona ludzka wyniosłość.

 Człowiek czynu zawsze wygląda niestosownie między gadułami.

 Głupotą jest znikać z życia kogoś, kto ustawił nas na pierwszym miejscu. Kto oddał nam swoje serce, duszę i emocje. Uciec bez słów okrywając dnie i noce tej osoby ciszą, pustką i zastanowieniem. Nie róbcie tego. Nie odchodźcie od dobrych ludzi, myśląc, że na nich nie zasługujemy. Możecie im zniszczyć życie.