Człowiek, który nie zna siebie, nie wie kim jest.

 Po co twarz ludziom, którym patrzą tylko na ręce.

 Jesteś zupełnie innym człowiekiem dla każdego, kogo spotykasz.

 Dopóki człowiek zdolny jest do samoodnowy, dopóty jest żyjącym stworzeniem.

 Człowiek tworzy jakąś rzeczywistość, a potem staje się jej ofiarą.

 Definiują Cię dwie rzeczy: Twoja cierpliwość, gdy nie masz nic i Twoja postawa gdy masz wszystko.

 Powołując się na obowiązek, można z drugiego człowieka uczynić niewolnika.

 Z chwilą, gdy nienawidzimy jakiegoś
człowieka, nienawidzimy w jego obrazie
czegoś, co tkwi w nas samych. Nie oburza
nas bowiem coś, czego w nas samych nie ma.

 Lepiej zabić przeszłość niż człowieka.

 Chciałam być kochana przez kogoś innego-odparła.-Ale od nikogo nie pragnę litości.

 Poezja jest chorobą niektórych ludzi, podobnie jak perła jest cierpieniem ostrygi.