Zawiść jest jak ślepiec, który chce Ci wykłuć oczy.

 Do ludzi nigdy nie trafia, co im się mówi, muszą odkrywać to sami.

 Przecenianie możliwości danego człowieka może okazać się najdroższym ze wszystkich luksusów.

 Możesz ciągle kogoś tłumaczyć,
ciągle usprawiedliwiać, wybaczać.
Możesz przymykać oko na to, że
cię rani. Ale z czasem przychodzi
taki moment - jeden szczegół, który
sprawia, że już nie potrafisz. Coś
pęka, pojawia się złość, poczucie
żalu i krzywdy. Tak, przecież nigdy
nie liczyłeś na wzajemność, na
wdzięczność... A mimo wszystko
czujesz się zdradzony.

 Przestanę złem odpowiadać na zło.
Świat stanie się nieco mniej parszywy.

 Kto się złym czuje, tego zarzut wzruszy;
Cienia się swego boi hipokryta,
Gdy go wewnętrzne przeświadczenie głuszy;
Ubezpieczona w niewinności swojej,
Prawdziwa cnota krytyk się nie boi.

 Los ludzkości, jako całości,będzie taki, na jaki ona zasługuje.

 Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy podobni do ludzi, oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze.

 Zrozumiałam, że to, co myślą ludzie wokół, nie ma większego znaczenia.

 Nie próbuj nigdy robić kogoś drugiego takim, jakim ty sam jesteś. Wiesz przecież dobrze - i Bóg wie również - że jeden egzemplarz z tego rodzaju wystarczy.

 Książka ożywa dzięki czytelnikowi. To on wlewa w nią życie, tworzy w wyobraźni scenę, na której żyją jej bohaterowie.