Ludzie są jak kwiaty – cztery miliardy narcyzów.

 Zły to znak, jeżeli człowiek nie chce czy nie może świętować. Znaczy to, że przytłoczyły go obowiązki, albo kłopoty, albo strach, albo poczucie winy; i nie cieszy się już wolnością.

 Wybacza się niemal wszystko, tylko nie samemu sobie.

 Człowiek nigdy nie pozbędzie się tego, o czym milczy.

 Cóż to za nieopisana ulga, mieć poczucie bezpieczeństwa przy innej osobie, nie musieć ważyć myśli, ani mierzyć słów, lecz wylewać je wszystkie z siebie wiedząc, że wierna dłoń przyjmie je i zachowa.

 People are happy or unhappy,not according to what they get absolutely,but according to the ratio between what they getand what they have been led to expectludzie nie są szczęśliwi lub nieszczęśliwizależnie od tego, co uzyskują absolutnie,lecz zależnie od proporcji między między tym,co uzyskują, a tym, co każe im się oczekiwać.

 Uważajcie na ludzi, którzy się nie śmieją. Są niebezpieczni.

 Nie wolno tracić nadziei, dopóki człowiek żyje z człowiekiem.

 Tylko ten, kto ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może człowiek taki wyrazi się czasem niezręcznie, a na­wet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał.

 Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez.
I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.

 Obelgi to argumenty tych, którzy nie mają argumentów.