Kochać człowieka, to znaczy mieć czas, nie śpieszyć się, być obecnym dla niego.
Dawać - nie pytając, co z tego będzie; dawać - nie licząc, co się daje.
Czasami odchodzimy tylko po to,
żeby sprawdzić, czy ktoś za nami pójdzie...
Najgorsze jest rozczarowanie, kiedy
odwracasz się, a za Tobą nikogo nie ma.
Czas to nie droga szybkiego ruchu pomiędzy kołyską
a grobem; czas – to miejsce na zaparkowanie pod słońcem.
W obliczu niebezpieczeństwa ciało traci swą wartość i zarazem znika jego kult. Człowiek przestaje interesować się sobą. Ważne jest tylko to, czemu służy.
Tak łatwo zapominamy, że wszystko może się zatrzymać w jednej chwili.
Dojrzałość oznacza stabilność. Tak jak nie stawiasz telewizora na chybotliwej szafce, tak nie wiążesz swojego życia z kimś, kogo nie możesz być pewnym. Przewidywalność, nawet w spontaniczności, jest jednak ważna.
Każdy czyn, każda myśl, każdy sąd ludzki ma wartość tylko przez pracę i dla pracy; ona jest najwyższym sprawdzianem społecznym, etycznym i estetycznym.
Człowiek nie jest ani aniołem, ani bydlęciem, nieszczęście w tym, iż kto chce być aniołem, bywa bydlęciem
Człowiek na ziemi jest celem dla ukrytych strzelców.
