Znam ja ludzi, mój drogi. Kiedy mówią, mówią zawsze źle.

 Lubię patrzeć oczyma wewnątrz zwróconymi w świat, co się niezmierzony sam w człowieku stwarza.

 Ludzie boją się tego, czego nie rozumieją.

 Człowiek świecki jest bez czytania w pewnym stopniu niepełny.

 Tylko ci którym ufasz, mogą cię zdradzić.

 Największym szczęściem myślącego człowieka jest pogłębienie tego co można pogłębić i z pokorą przyjąć to czego pogłębić nie można.

 Istnieją tylko dwie możliwości:
albo jesteśmy sami we Wszechświecie,
albo nie. Obie są równie przerażające.

 Marne jest życie ludzi, którzy kłamstwo stawiają wyżej od prawdy.

 Czasami mam wrażenie, że to co mówię do ludzi, jest niczym mówienie do studni...

 Człowiek wierzy, musi wierzyć bez cienia wątpliwości w swe osobiste szczęście, w swój los.

 Niektórym ludziom, aż się chce przybić piątkę!
W twarz...
Krzesłem...