Jeśli ludzie nie poruszają nieustająco ustami, zaczynają pracować im mózgi.

 Kto się poświęcił dla dobra ludzi, powinien o ich sądzie zapomnieć.

 Być człowiekiem, to w istocie być odpowiedzialnym. To znać wstyd
w obliczu nędzy, chociaż ona nie wydaje się od nas zależna. To być dumnym ze zwycięstwa, które
odnieśli nasi towarzysze. To
kładąc swą cegłę czuć, że się
bierze udział w budowie świata.

 Ludzie milczą. Uważają, że to najlepsze wyjście. Że kiedy zamkną usta za murem,
to serce przestanie czuć. Ludzie się mylą. Milczenie potrafi okaleczyć najbardziej. Potrafi wypalić ranę. Potrafi zabić obłok.

 Myślałam o tym, jak to człowiek latami
siedzi i czeka, aż zacznie się jego życie.

 Żądam od ludzi więcej, niż mi mogą dać.

 Jedna jest armia,
jedno jest polskie wojsko
i jedna jest Polska.

 Mam coraz mniej ochoty na widywanie się z ludźmi, czasami nie widuję nikogo tygodniami i wcale mi tego nie brakuje. Dużo czytam, mało mówię, to wszystko.

 Grzesznik leży, pokutnik dźwiga się na nogi,A święty stoi prosto, gotowy do drogi.

 Może i faktycznie coś się kończy, by coś innego się mogło zacząć. Tylko, że niektóre zakończenia odbijają się na nas zbyt mocno i nie mamy ochoty iść dalej i otwierać nowego rozdziału.

 Barwa jest cierpieniem światła.