Rzeczywistym staję się to, co człowiek chce, by rzeczywistym było.

 Cóż to za nieopisana ulga, mieć poczucie bezpieczeństwa przy innej osobie, nie musieć ważyć myśli, ani mierzyć słów, lecz wylewać je wszystkie z siebie wiedząc, że wierna dłoń przyjmie je i zachowa.

 I cóż dalej, szary człowieku?

 Ludzie są jak garnki pływające, które wzajem uderzają o siebie.

 Jak mówi adygejskie przysłowie:
Gdzie nie ma dobrych starców, nie ma też dobrej młodzieży.

 Lubimy ludzi, którzy bez wahania mówią to, co myślą, pod warunkiem, że myślą to samo, co my.

 Nigdy człowiek nie jest tak wielki jak wtedy, gdy klęczy.

 Szukam człowieka.

 Czasami ludzie potkną się o prawdę.
Ale prostują się i idą dalej, jakby nic się nie stało.

 Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.

 Moja droga, popraw sobie poczucie własnej wartości i nikt nie będzie w stanie cię zranić. […] Musisz pokochać samą siebie, zanim pokocha cię ktoś naprawdę porządny.