Kłamstwem świat przejedziesz, ale nazad nie wrócisz.

 Ludzie są tacy zaskoczeni, kiedy nagle zaczynasz z nimi postępować tak, jak oni z Tobą.

 Człowiek, który nie jest wolny, zawsze idealizuje swoją niewolę.

 Ludzie, których los zda się szczególnie prześladować, mogą być najlepsi nawet i najporządniejsi, ale są widać krnąbrni i zakamieniali wobec własnej duszy.

 Kto nienawidzi, sam siebie niszczy.

 Naszą opinię na temat ludzkich poczynań formułujemy na podstawie przyjemności lub bólu, jakie nam sprawiają.

 Kto się poświęcił dla dobra ludzi, powinien o ich sądzie zapomnieć.

 Ktoś, co sam serca w sobie nie pielęgnował, na próżno będzie o nie kołatał do innych.

 Każdy człowiek jest melodią. Ja jestem dla ciebie, ty dla mnie pieśnią.

 Od człowieka żąda się tylko, by przynosił pożytek ludziom: jeśli po trafi wielu, a jeśli nie - to choćby nielicznym, a jeśli nie - to choć by najbliższym, a jeśli nie - to choćby samemu sobie.

 I dopiero gdy wielki ból osobisty zaorał mu i zbronował duszę, na tym gruncie użyźnionym krwią własną i skropionym niewidzialnymi dla świata łzami wyrosła osobliwa roślina: współczucie powszechne, ogarniające wszystko - ludzi, zwierzęta, nawet przedmioty, które nazywają martwymi.