Kłamstwo głoszone jako prawda doprowadza do wściekłości.

 Gdy naród nie chce już czytać swych poetów, składa im hołdy.

 Niektóre rzeczy trzeba pamiętać, inne lepiej zapomnieć.

 Największym szczęściem myślącego człowieka jest pogłębienie tego co można pogłębić i z pokorą przyjąć to czego pogłębić nie można.

 Ludzie zawsze dojrzą to, co ich w ogóle nie powinno obchodzić.

 Nie można człowieka pozbawić cząstki wolności, nie pozbawiając go wolności całkowicie.

 Największym urokiem świata jest urok drugiego człowieka.

 Możesz być z kimś przez dwa lata i nie poczuć nic szczególnego. Możesz być z kimś przez dwa miesiące i poczuć wszystko. Czas to nie miernik.

 Nadzieja przychodzi do człowieka wraz z drugim człowiekiem.

 Człowiekowi często zdaje się, że się już skończył, że się w nim nic więcej nie pomieści. Ale pomieszczą się w nim jeszcze zawsze nowe cierpienia,
nowe radości, nowe grzechy.

 Człowiek jest istotą między przepaściami.