Pisarz to człowiek, który nauczył swój umysł nieposłuszeństwa.

 -Oczywiście, że zamierzam
coś zrobić. Zamierzam zrobić
wszystko co najlepsze w mojej
mocy. -Czyli. -Zająć się sobą.

 Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.

 Są tylko dwie klasy ludzi:ci, którzy stale dzielą ludzi na dwie klasy,i ci, którzy tego nie robią.

 Od człowieka żąda się tylko, by przynosił pożytek ludziom: jeśli po trafi wielu, a jeśli nie - to choćby nielicznym, a jeśli nie - to choć by najbliższym, a jeśli nie - to choćby samemu sobie.

 Kto raz znalazł sam siebie, nie może już nic stracić na tym świecie, a kto raz zrozumiał człowieka w sobie - zrozumie wszystkich ludzi.

 Człowiek czynu zawsze wygląda niestosownie między gadułami.

 Człowiek zniesie tylko pewną liczbę rozstań i wyleje tylko pewną ilość łez. Nie może stracić wszystkiego.

 Niezrównany jest wdzięk dzieci, dopóki nie nauczą się tańczyć!

 Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

 Człowiek ma tę wyższość nad maszyną, że umie się sam sprzedać.