Pisarz to człowiek, który nauczył swój umysł nieposłuszeństwa.

 Wódka pije ludzi do dna.

 Gdyby ludzie zachowywali się tak, jak zachowują się narody, to ubierano by ich w kaftany bezpieczeństwa.

 Każdy wymysł jest wyznaniem,
każde kłamstewko intymną konfesją.

 Czym w końcu jest kłamstwo? Prawdą w masce.

 Odrobina dobra okazana drugiemu człowiekowi
lepsza jest niż cała miłość do ludzkości.

 I dopiero gdy wielki ból osobisty zaorał mu i zbronował duszę, na tym gruncie użyźnionym krwią własną i skropionym niewidzialnymi dla świata łzami wyrosła osobliwa roślina: współczucie powszechne, ogarniające wszystko - ludzi, zwierzęta, nawet przedmioty, które nazywają martwymi.

 Kiedy się wiele w życiu wycierpiało, każde dodatkowe cierpienie jest jednocześnie czymś nie do zniesienia, i błahostką.

 Człowiekowi dana jest władza tylko nad samym sobą.

 Nigdy nie będzie postępowym coś, co nie wyrasta z ludzkiej wolności i moralnego współdziałania.

 Ciężko jest być zależnym od człowieka gorszego.