Pisarz to człowiek, który nauczył swój umysł nieposłuszeństwa.

 Paradoks szczerości polega na tym, że najpierw ludzie jej od Ciebie oczekują, a potem mają do Ciebie o nią pretensje.

 Najważniejszą rzeczą jest sprawianie radości bliźnim; to najlepsze, co można uczynić na tym świecie.

 Malarz to człowiek, który maluje to, co sprzedaje. Artysta to człowiek, który sprzedaje to, co maluje.

 Ogromnie wiele słów potrzeba, by nie powiedzieć prawdy.

 Ludzie giną najczęściej wpadając na cudze pomysły.

 Kto nie zna prawdy, ten jest tylko głupcem.
Ale kto ją zna i nazywa kłamstwem, ten jest zbrodniarzem.

 Istnieją tylko dwa rodzaje ludzi: sprawiedliwi uważający się za grzeszników i grzesznicy uważający się za sprawiedliwych.

 Wszyscy od czasu do czasu bywamy
niemili. Wszyscy robimy rzeczy, które
bardzo chcielibyśmy cofnąć. Te żale
stają się częścią tego, kim jesteśmy, wraz
ze wszystkim innym. Jeśli ktoś próbuje to
zmienić, to tak, jakby chciał gonić chmury.

 Po co wydawać pieniądze na drzewo genealogiczne?
Zajmij się polityką, a twoi przeciwnicy zrobią je za ciebie.

 Zastanawiałam się, jak długo jeszcze będę tak cierpieć. Może pewnego dnia, za kilkadziesiąt lat – jeśli ból miał zelżeć kiedyś na tyle, żebym mogła lepiej go znosić – uda mi się ze spokojem wspominać te kilka krótkich miesięcy składających się na najszczęśliwszy okres w moim życiu. Wspominać, wdzięczna za to, że poświęcono mi choć trochę czasu. Że dano mi więcej, niż prosiłam, i więcej, niż na to zasługiwałam. Cóż, może pewnego dnia miało być mi dane tak to oceniać.