
Język zawsze nas zdradza; mówi prawdę, kiedy chcemy skłamać i ...
Język zawsze nas zdradza; mówi prawdę,
kiedy chcemy skłamać i rozpływa się w bezkształcie
wtedy, kiedy najbardziej zależy nam na precyzji.
Inni nie mogą nam zabrać naszego szacunku do siebie, jeśli im go nie oddamy.
Słowo ludzkie jest jak pęknięty garnek, na którym wybijamy melodie dla tańczących niedźwiedzi,
choć chcielibyśmy poruszyć gwiazdy.
Ludzie niechętnie wyzbywają się wad: wolą je równoważyć zaletami.
Człowiek jest odpowiedzialny nie
tylko za uczucia, które ma dla innych,
ale i za te, które w innych budzi.
Ludzkość kroczy stale naprzód, jednak człowiek pozostaje ten sam.
Człowiek pozbawiony złych nawyków zawsze może mieć gorsze.
Czasem pewne nawyki trudno przełamać, nawet kiedy człowiek bardzo się stara.
Ciężko jest być zależnym od człowieka gorszego.
Preferuję znajomości przesycone przyjacielskimi obelgami niż nadmierną słodkością.
Przykre sytuacje zapadają w pamięć, traumatyczne idą w zapomnienie bądź też zniekształcają się nie do poznania lub zmieniają w wielką, białą nicość.