Mam ochotę uciec stąd, pozostać sama, zostawić wszystko. Chcę zostać ...

 Rozdwojenie człowieka to koniec człowieka.

 Zachowanie się dziecijest ogromnie interesujące dla człowieka,który umie patrzeć i rozumieć.Widzi otwartą i niezafałszowaną księgę natury.

 Gdyby wszystkie małpy potrafiły się nudzić, zostałyby ludźmi.

 Paradoks szczerości polega na tym, że najpierw ludzie jej od Ciebie oczekują, a potem mają do Ciebie o nią pretensje.

 Ludzie, którzy nigdy nie mają czasu, najmniej pracują.

 Jak mówi adygejskie przysłowie:
Gdzie nie ma dobrych starców, nie ma też dobrej młodzieży.

 Mów szczerze. To mój ulubiony rodzaj rozmowy.

  W człowieku jest taka tajemnicza strefa ziemi niczyjej, na której istnieje ludzka wolność wyboru, która nie poddaje się ani determinizmowi biologicznemu, ani determinizmowi kulturowemu. Determinizm kiepsko pasuje do opisywania ludzkiego świata.Tu leży moim zdaniem istota człowieczeństwa. Mogę słuchać obowiązującego w przyrodzie dyktatu zasady darwinowskiej, ale nie muszę. Bo w mojej ludzkiej mocy jest zadrwić sobie z tego dyktatu i obrać drogę terrorysty, świętego albo wolontariusza.

 Ludzie są jak kwiaty – cztery miliardy narcyzów.

 Człowiek nigdy nie jest aż tak zajęty, by nie móc poplotkować.