W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to, co Cię otacza i już nie potrafisz zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuje Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.
Gdy się więc na co skłoni zmysł człowieka,To duszę w takie zapatrzenie wtrąca,Iż nie spostrzega, jak jej czas ucieka.
Tajemną nadzieją robotów było to,że staną się ludźmi,a to ludzie stają się robotami.
Doświadczenie płynące z naszych błędów czyni nas lepszymi.
Nie bójcie się.
Życie jest nieprzewidywalne.
Za chwile może zdarzyć się
coś, co całkowicie rozwiąże
wasze problemy....
I jak tu nie być optymistą,
gdy moi wrogowie okazali się
takimi świniami jak przewidywałem.
Jeśli człowiek zbyt dużo myśli, znika wszelka wiara.
To nie byli źli ludzie. Oni się po prostu lepiej ubierali.
Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.
Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.
Człowiek może wierzyć w rzeczy niemożliwe, lecz nigdy w nieprawdopodobne.
