Trudno przytulić kogoś nieprawidłowo.

 Przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieka.

 Na świecie nie ma nic piękniejszego od pobudzania ludzi do śmiechu.

 Ludzie umierają i nie są szczęśliwi.

 Talent wypracowuje, geniusz stwarza.

 Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.

 Być może istnieje nawet możliwość wyzwolenia całkowicie nowych funkcji operacyjnych czy poznawczych mózgu u człowieka, które nigdy dotychczas nie wytworzyły się jeszcze w sposób naturalny. Mózg jest przecież układem nadmiarowym, co wykazała dobitnie chociażby historia człowieka (porównajmy praczłowieka z człowiekiem współczesnym). Możliwe więc, że kiedyś będziemy mieli więcej fantazji i zaczniemy przekształcać także człowieka, bo
do tej pory przekształcaliśmy rzeczywistość.

 Czasami odchodzimy tylko po to,
żeby sprawdzić, czy ktoś za nami pójdzie...
Najgorsze jest rozczarowanie, kiedy
odwracasz się, a za Tobą nikogo nie ma.

 Solidarność, miłość, godność - dopiero w imię tych rzeczy postępując - postępujemy jak ludzie.

 To dobrze, kiedy człowiek jest wrażliwy, ale wyobrażam sobie, że żyje się wtedy ciężko.

 Nie ma sprawiedliwości.
Jestem tylko Ja.