Wszyscy miewamy w życiu trudne momenty. Nie czuj się winny ...

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Jak rozkoszne jest towarzystwo wspaniałomyślnych ludzi, którzy nie zwracają uwagi na drobnostki, a mają otwarte oczy na to, co w otaczającym ich świecie jest dobre i wartościowe.

 Lepiej więc być samemu niż z kimś,
kogo się nie kocha, kto jest namiastką,
czy też czymś w tym rodzaju.

 Najstraszniejsze jest nienawidzić siebie, wstydzić się siebie, a jednak nie móc od siebie uciec, wciąż do siebie wracać i dlatego siebie przeklinać.

 Człowieka ważnego poznasz
najłatwiej po tym, że nikogo
nie obmawia.

 Aby zdobywać wielkość, człowiek musi tworzyć, a nie odtwarzać.

 Ludzi ocenia się nie według tego kim są, ale na kogo wyglądają.

 

...Człowiek jest częścią kosmosu. Wszystko co robi, odbija się szerokim echem we wszechświecie, który rządzi się prawem karmy. Bacz zatem człowieku, abyś nie stąpał boso po drodze usłanej kawałkami szkła...

 Człowiek, jak kot, do miejsca się przyzwyczaja.

 Najstarszym i najsilniejszym uczuciem znanym ludzkości
jest strach, a najstarszym i najsilniejszym rodzajem strachu jest strach przed nieznanym.