Człowieka nie poznasz po tym co robi przy innych, lecz po tym jak zachowuje się w samotności.

 Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.

 Ludzie mogą cię tylko zranić i rozczarować- jeśli im na to pozwolisz.

 Człowiek jest odpowiedzialny nie
tylko za uczucia, które ma dla innych,
ale i za te, które w innych budzi.

 Czasami lepiej jest kogoś, komu nie ufasz, mieć pod ręką, żeby go nie spuszczać z oka.

 Lubię ludzi, ale widzę,
jak często są fałszywi.

 Ci, którzy boją się ludzi, uwielbiają ustawy.

 Człowiek może wszystko, jeśli tylko wystarczająco mocno tego chce.

 Człowiek może znacznie więcej, niż mu się wydaje.
I jeszcze więcej niż mu się na co dzień chce.

 Czasami tak namieszasz, że nie możesz tego odkręcić, nieważne jak bardzo byś się starał. I to prawda, że niektóre zdarzenia odciskają piętno na reszcie Twojego życia.