Badaj twarze, nie słuchaj tego, co mówią usta...

 Nie widzimy jednak dwóch rzeczy – tego, że można być dla kogoś tylko pierwszym wyborem albo żadnym, bo pomiędzy nimi jest tylko nasza nadzieja. Druga rzecz jest za to taka, że nadzieja – zgodnie ze słowami Stephena Kinga – to największe skurwysyństwo jakie wyszło z puszki Pandory.

 Jeśli człowiek zbyt dużo myśli, znika wszelka wiara.

 Idź swoją drogą, a ludzie niech mówią, co chcą.

 Człowiek może na różne sposoby służyć zbawieniu innych ludzi.

 Kiedy się wiele w życiu wycierpiało, każde dodatkowe cierpienie jest jednocześnie
czymś nie do zniesienia, i błahostką.

 (...) nudzą się jedynie ludzie nudni. Muszą się stale podkręcać, żeby czuć, że żyją.

 Istoty ludzkie to jedyny gatunek zwierząt, których szczerze się obawiam.

 Głupcy pytają innych, mądry człowiek pyta samego siebie.

 Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym jest wątlejsza i mniej widzialna. Aż wreszcie nie ma niczego, jedynie gładki piach i czarna dziura nicości, z której wyszedłeś.

 Im bardziej się człowiek starzeje, tym mocniej czuje, że umiejętność cieszenia się chwilą bieżącą jest cennym darem podobnym do stanu łaski.