Tylko ten kto ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje ...

 Człowiek, jak kot, do miejsca się przyzwyczaja.

 Mam ochotę uciec stąd,
pozostać sama, zostawić wszystko. Chcę zostać sama i zastanowić się gdzie właściwie prowadzi moje życie.

 Społeczeństwo musi koniecznie dowartościować znaczenie pracy i na nowo "wytarować" stosunek między człowiekiem a pracą. Czyż kryzys pracy z jego bólami porodowymi nie jest przypadkiem wołaniem o człowieka jutra?

 Serce ludzkie nie pyta nikogo o radę, a każdy mu ją daje; ono nie słucha żadnych praw, a podlega najliczniejszym.

 Los stawia nam w życiu różnych ludzi. Jednych z nich tylko na chwilę, a innych na zawsze. Jedno jest pewne - każda z tych osób czegoś nas uczy.

 Znać prawdę boska rzecz, a ludzka jej szukać.

 Zaufanie do drugiego człowieka to
skomplikowana sprawa. Zaufanie to
nie tylko poczucie, że możesz komuś
wszystko powiedzieć. Zaufanie to
także przekonanie, że ta druga
osoba nie zrobi Ci krzywdy.

 Zazdroszczę ci. W każdej chwili możesz odejść ode mnie. A ja od siebie nie mogę.

 Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest.

 Nie sądzę, żebym się do tego nadawała. Do relacji chłopak-dziewczyna, osoba-osoba. Ja po prostu nikomu nie ufam. Nikomu. A im bardziej mi na kimś zależy, tym bardziej narasta we mnie pewność, że ta osoba się mną szybko zmęczy i będzie chciała się wycofać.