Ludzie mówią wciąż na minutę tysiąc słów, a kiedy się ...

 Z chwilą, gdy nienawidzimy jakiegoś
człowieka, nienawidzimy w jego obrazie
czegoś, co tkwi w nas samych. Nie oburza
nas bowiem coś, czego w nas samych nie ma.

 Człowiek zasługuje na pochwałę lub naganę tylko za takie czyny, których podjęcie lub odrzucenie leży w jego mocy.

 Wolę zachować niesamowite wspomnienia z tych
kilku dni spędzonych razem, niż nie mieć ich w ogóle. Mimo świadomości, że ten czas już się nie powtórzy.

 Czego nie stworzymy sami, tego nie będziemy mieli i tego nie będziemy warci.

 Ludzie z natury są słabi,
dlatego podoba im się przemoc.

 Kto dobrze zna samego siebie, ten czuje swoją nieprawość i nie lubuje się w pochwałach ludzkich.

 Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny.

 Homo sacra res hominiczłowiek jest rzeczą świętą dla człowieka.

 Nie można zmarnować człowieka, który
jest na tyle szalony by mówić prawdę.

 Z człowiekiem jest jak z polem: czasami biegnie przez nie żyła złota, ale właściciel nic o tym nie wie.