Będąc człowiekiem nie jestem bliższy nieskończoności niż gdybym był mrówką, ale też nie jestem dalszy niż gdybym był ciałem niebieskim.

 Wszystkie książki historyczne, które nie zawierają kłamstw, są krańcowo nudne.

 Miłość nie kryje się w drugiej osobie. Ona jest
w głębi naszej duszy. Jednak do tego, aby ją w
nas rozbudzić, potrzebny jest drugi człowiek.

 Wdzięczność ma krótką pamięć.

 Człowiek nigdy nie może być pewien co spadnie z drzewa, dopóki nie ciśnie w nie kamieniem.

 We mnie jest dwu
ludzi, jeden zupełnie rozsądny,

drugi wariat. Który zaś zwycięży?

 Kiedy przychodzi śmierć, dobra tego świata tylko przeszkadzają. Nie zabierzemy z sobą niczego.

 Jak można być wolnym człowiekiem i żyć w klatce społecznych przesądów?

 Ona nie potrafiła zostać, ja nie potrafiłem jej zatrzymać, obydwoje byliśmy równo porąbani
i dźwigaliśmy nadbagaż przeszłości.

 Nie widzimy jednak dwóch rzeczy – tego, że można być dla kogoś tylko pierwszym wyborem albo żadnym, bo pomiędzy nimi jest tylko nasza nadzieja. Druga rzecz jest za to taka, że nadzieja – zgodnie ze słowami Stephena Kinga – to największe skurwysyństwo jakie wyszło z puszki Pandory.