Są jednak takie poranki, że budzisz się i przestajesz wierzyć, że gdziekolwiek na świecie jest pięknie. Albo że on w ogóle istnieje, że jest jeszcze coś poza tym jednym pokojem, gdzie trzymasz smutek w sobie.
Istnieją na świecie ludzie, którzy niezdolni są unieść się nawet cal wyżej, a chcą budować na ruinach innych.
Daj człowiekowi koryto, a momentalnie zamieni się w świnię.
Nigdy nie przeszkadzaj przeciwnikowi, kiedy popełnia błąd.
Najstraszniejsze jest nienawidzić siebie, wstydzić się siebie, a jednak nie móc od siebie uciec, wciąż do siebie wracać i dlatego siebie przeklinać.
Ludzie skłonni są myśleć, że to, co jest legalne, musi być dobre.
Człowiek poznaje siebie, dopiero gdy pozna własne granice.
Ludzie o niezmiennych zasadach są jak samochody jadące po szynach.
Człowiek nie ma prawa sądzić innego człowieka i nie może brać prawa w swoje ręce.
Okazuje się, że jestem taki jak wszyscy ludzie – widzę świat nie takim jaki jest, lecz jakim chciałbym go widzieć.
Ludzie bardzo wcześnie poznają sens swojego istnienia. Może dlatego też tak wcześnie się go wyrzekają.
Ale taki jest ten świat.
