Nigdy nie zapominaj, że Bóg zawsze stawia ludzi na naszej ...

 To właśnie robią ludzie
w tym chaotycznym świecie, świecie wolności i wyboru: odchodzą, kiedy chcą.

 Kiedy przychodzi śmierć, dobra tego świata tylko przeszkadzają. Nie zabierzemy z sobą niczego.

 Kto trzęsie drzewem prawdy, temu padają na głowę obelgi i nienawiść

 Tylko wtedy, kiedy przyjmiemy
pełną odpowiedzialność za nasze
postępowanie, możemy uwolnić się
od brzemienia błędów i iść naprzód.

 Szukam człowieka.

 Wiersz jest jak twarz ludzka –
jest jednocześnie przedmiotem,
dającym się zmierzyć, opisać, skatalogować, i apelem.
Apelu można wysłuchać,
albo można go zignorować,
lecz trudno ograniczyć się do mierzenia go metrem. Trudno mierzyć wysokość płomienia przy pomocy szkolnej linijki.

 Jak szczęśliwie żyliby niektórzy, gdyby
o sprawy innych ludzi tak samo mało
troszczyli się, jak o swoje własne.

 Człowiekowi często zdaje się, że się już skończył, że się w nim nic więcej nie pomieści. Ale pomieszczą się w nim jeszcze zawsze nowe cierpienia,
nowe radości, nowe grzechy.

 Człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii.

 Trochę się zdenerwowałam, a trochę mi się zrobiło smutno. Zawsze mi jest smutno, kiedy się przekonuję, że oceniłam kogoś za wysoko.