Możesz ciągle kogoś tłumaczyć,
ciągle usprawiedliwiać, wybaczać.
Możesz przymykać oko na to, że
cię rani. Ale z czasem przychodzi
taki moment - jeden szczegół, który
sprawia, że już nie potrafisz. Coś
pęka, pojawia się złość, poczucie
żalu i krzywdy. Tak, przecież nigdy
nie liczyłeś na wzajemność, na
wdzięczność... A mimo wszystko
czujesz się zdradzony.
Czas zmarnowany nie istnieje we wspomnieniach.
Nie człowiek jest momentem z historii rzeczy, lecz rzeczy są momentem z historii człowieka, a to, co człowiek uważa za świat jest zawsze pewnym rodzajem planu służącego do skoordynowania jego działalności. Działalność człowieka, jej rodzaj, stopień jej rozwoju określa pojęcia, jakie ma on o świecie.
Statystyka nie kłamie. Kłamią jedynie statystycy.
Wielkości cierpienia nie stanowi liczba cierpiących.
Jedyna rzecz, której można być pewnym na tym świecie, to tabliczka mnożenia.
Człowiek jest istotą napędzaną popędami, ale pociągają go wartości.
Ludzie są jak garnki pływające, które wzajem uderzają o siebie.
Rzeczą człowieka jest walczyć,a rzeczą nieba - dać zwycięstwo.
Możemy uleczyć się z cierpienia tylko przeżywając je do końca.
Ludziom, którzy cierpią niesprawiedliwie, nie wystarczy sama sprawiedliwość. Chcą, żeby winowajcy też ucierpieli niesprawiedliwie. To odczują jako sprawiedliwość.
