Największym nieszczęściem w małżeństwie jest różność charakterów i usposobień.

 Żaden człowiek na świecie nie jest w stanie zatrzymać fali, kiedy już wezbrała.

 Istota cierpienia jest nie do poznania, chociaż jest nam wszystkim wspólna.

 Od człowieka żąda się tylko, by przynosił pożytek ludziom: jeśli po trafi wielu, a jeśli nie - to choćby nielicznym, a jeśli nie - to choć by najbliższym, a jeśli nie - to choćby samemu sobie.

 Nie można zagrać „Pieśni Wolności” przy pomocy instrumentu przemocy.

 Nie mamy prawa cieszyć się szczęściem, jeśli nie tworzymy go dokoła nas, podobnie jak nie możemy używać bogactw, których nie wypracowaliśmy.

 Zwykle ludzie umierają wtedy,
kiedy się tego najmniej spodziewają.

 Zawiść jest jak ślepiec, który chce Ci wykłuć oczy.

 Większości świat jawi się jako groźba i pewnie z tej przyczyny ten świat staje się w końcu dla nich prawdziwym zagrożeniem.

 Są jednak takie poranki, że budzisz się i przestajesz wierzyć, że gdziekolwiek na świecie jest pięknie. Albo że on w ogóle istnieje, że jest jeszcze coś poza tym jednym pokojem, gdzie trzymasz smutek w sobie.

 Ludzie złotego serca! Sprzedawajcie je drogo.