Tylko człowiek który ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może wyrazi się On czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał. Reasumując - Zrań mnie prawdą ale nigdy nie pocieszaj mnie kłamstwem.
Talent wypracowuje, geniusz stwarza.
Prawda jest straszna, ale niewiedza jeszcze gorsza.
Najdalej zajdzie ten człowiek, który nie wie, gdzie idzie.
Kiedy czynisz dobro, wdzięczność ludzi bywa tak przelotna i lekka jak piórko. W przeciwieństwie do niego błędy, które popełniasz, wywołują gniew ciężki jak ołów.
Kochać człowieka, to znaczy mieć czas, nie śpieszyć się, być obecnym dla niego.
Zaufanie to odwaga, wierność to siła.
Człowiekowi najtrudniej znieść, że już nic od niego nie zależy.
Czasami mam wrażenie, że to co mówię do ludzi, jest niczym mówienie do studni...
"Jak coś mnie wk*rwia to mówię, że mnie wk*rwia a nie, że złowrogo szumią wierzby czy duch mój na rozżarzone węgle dupą usiadł."
Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez. I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.
