Ludziom można dawać szansę, kilka szans, sto, dwieście. Ale przychodzi moment, kiedy wyczerpują się baterie. Padają akumulatory wiary, że coś się zmieni na lepsze. Wtedy dojrzewamy do tego, że kolejna szansa nie zmieni biegu rzeki, nie przemówi do serca.
Poetae nascuntur, oratores fiuntPoetami się rodzą, mówcami się stają
Znać drugiego człowieka, to nie znaczy
wiedzieć jaki jest jego ulubiony kolor, dzień
czy owoc. Znać drugiego człowieka, to znaczy
wiedzieć jakie słowo doprowadzi go do łez,
a jakie do śmiechu. Umieć go pocieszyć,
a zarazem smucić się razem z nim.
Nie chodź na rynek, wejdź w siebie, we wnętrzu człowieka mieszka prawda.
Inni nie mogą nam zabrać naszego szacunku do siebie, jeśli im go nie oddamy.
Słowa obcych ludzi ranią wystarczająco
mocno, ale słowa tych, którym ufamy, są najgorsze.
Istota cierpienia jest nie do poznania, chociaż jest nam wszystkim wspólna.
Znieść, co każe konieczność, to mądrego rada;śmieszny to człek, co sobie sam cierpień dokłada.
Gdy naród nie chce już czytać swych poetów, składa im hołdy.
Gdy się więc na co skłoni zmysł człowieka,To duszę w takie zapatrzenie wtrąca,Iż nie spostrzega, jak jej czas ucieka.
Plotka umiera, gdy trafi do ucha mądrego człowieka.
