Ludziom można dawać szansę, kilka szans, sto, dwieście. Ale przychodzi moment, kiedy wyczerpują się baterie. Padają akumulatory wiary, że coś się zmieni na lepsze. Wtedy dojrzewamy do tego, że kolejna szansa nie zmieni biegu rzeki, nie przemówi do serca.
Zwyczaje człowieka wykuwająjego los.
Nie ma grzechu, w którym nie byłoby przewinienia przeciw bliźniemu.
Powtarzane kłamstwo nigdy nie
stanie się prawdą. To człowiek,
który je powtarza staje się łajzą.
Dopóki człowiek zdolny jest do samoodnowy, dopóty jest żyjącym stworzeniem.
Nigdy niewolnik pieniądza nie będzie uczciwym człowiekiem.
Nasze pokolenie będzie musiało okazać skruchę nie tylko za pełne nienawiści słowa i czyny ludzi złych, ale przede wszystkim za przerażające milczenie ludzi dobrych.
Także najmocniejszy człowiek w ciężkichczasach potrzebuje wsparcia innych.
Myślę, że jest tylko
jeden rodzaj ludzi. Ludzie.
Są ludzie, co mówią wieloma językami obcymi i w żadnym z tych języków nie mają nic do powiedzenia. I tak samo są ludzie, co potrafią czytać w myślach, ale ani w ząb żadnej z tych myśli nie pojmą.
Ludzie częściej marzą o powrotach niż o odjazdach.
